In het vorige deel “de stille staatsgreep versus de langzame revolutie” heb ik aandacht besteed aan het begin van het einde van het vertrouwen in onze leiders.
Het zijn onze “gekozen” volksvertegenwoordigers en de ongekozen Eerste Kamer leden die verantwoordelijkheid dragen voor wet en regelgeving.
Omdat Roger Scruton, welke ik als leidraad ga gebruiken, van mening is dat de EU de ondergang van de rechtsstaat zal worden is het nader onder de loep nemen van de EU in dit verband belangrijk.
Ik kaart, om te beginnen, de EU even aan en zal de negatieve invloed van deze organisatie kort toelichten. Ik besef dat de negatieve impact van de EU op het vertrouwen van het volk een hoofdstuk apart is.
Meer over de slechte reputatie van deze organisatie, het beeld dat het volk heeft, en de redenen waarom kunt u terug vinden in de uitstekende documentaire van de filmmaker Vlemmix.
Met enkele eenvoudige vragen is aan te tonen waarom de EU in de ogen van het volk een absurde en onbetrouwbare organisatie is.
Voorbeeldvragen zijn:
-Hoeveel Parlementariërs zitten in het EU parlement, haast geen Nederlander zal weten dat het er maar liefst 751 zijn
-Hoeveel procent van deze Parlementariërs vertegenwoordigt Nederland. Zodar het antwoord komt ziet men dat we, de facto, niets hebben in te brengen
-Noem 5 Europarlementariërs, kan nagenoeg geen Nederlander.
-Wat is de Europese commissie, noem vijf commissie leden
-Wie is de ongekozen president van de EU (De Pool Tusk) of wat is de taak van Juncker et cetera.
Zodra dergelijke vragen aan bod komen haakt (nagenoeg) elke Nederlander af.
In dit artikel van Sputniknews blijkt dat de EU Commissie President, Juncker, zelf ook vindt dat het EU parlement een aanfluiting is en niet serieus genomen dient te worden.
https://sputniknews.com/europe/201707041055210106-juncker-rant-european-parliament/
De toespraak zelf:
Naast de afwezigheid van enige binding, hebben we de bemoeienis met het Nee = Ja referendum gehad, de manier waarop de EU met sancties als “legitiem diplomatiek wapen” overweg gaat naar buurlanden als Rusland en de rol in de bloedige staatsgreep in Oekraïne. Velen weten nog dat EU parlementariërs een actieve rol speelden in het opstoken van het volk voorafgaan aan de bloedige staatsgreep.
De handelswijze rondom Brexit en het negatieve beeld van Merkel en haar “open deur beleid” met vluchtelingen heeft niet geholpen.
Een specifiek punt wat niet zo bekend is zal ik aan de hand van een interview met Roger Scruton toelichten. Ik neem deze bekende filosoof omdat de Nederlandse politicus Thiery Baudet hem als zijn leermeester en co-sponsor ziet.
Zijn conservatieve kijk op de wereld gaat ver en kan betwist worden. Voor of tegenstanders zullen echter moeten erkennen dat hij wel degelijk een punt heeft als hij het onderwerp “Moral Relativism” toelicht. Roger Scruton is van mening dat dit de uiteindelijke ondermijning van de samenleving zal zijn en in die context is het relevant voor de stelling dat “Het Maatschappelijk Draagvlak Voor De Rechtsstaat Haar Ondergang Vindt In Dit Fenomeen”. Het is ook belangrijk dat hij de bron grotendeels bij de EU neerlegt.
Belangrijke termen voorafgaand aan de uiteenzetting van “Moral Relativism” en de ondergang van de rechtsstaat zijn:
Gutmenschen:
We kunnen hieruit opmaken dat we het over een groep mensen hebben die er alles aan gelegen is om te laten zien dat ze betere mensen zijn. We zien dit in wat Baudet heel mooi
Dit extreme “goed en vooral politiek correct zijn vindt haar weerslag in een uit de hand gelopen tolerantie naar minderheden en buitenlandse geloven en gebruiken. Onze eigen cultuur en onze normen zijn secundair.
Typisch vinden we dit in Gütmenschen kranten zoals de Volkskrant, Het NRC of in de “linkse hoek” in de Kamer.
De facto wordt het gezien al een dubbel moraal en hypocriet gedrag.
Gütmenschen en Oikofobie zijn belangrijk omdat het een onderdeel van de vervreemding van het landsbestuur, de rechtspraak en de nationale identiteit ten gevolge heeft.
Wiki:
Cultureel Marxisme:
Dit begrip is iets moeilijker maar het wordt tegenwoordig in de context van een samenleving gebruikt waar de staat een sterke invloed op misplaatste begrippen als tolerantie en acceptatie heeft. Het is niet langer mogelijk om conservatieve of gelovige waarden en, daaruit voortvloeiend, normen te hebben die bepaalde gedragingen afkeuren.
In een maatschappij waar dit gemeengoed is zijn vaak ook bepaalde typisch fascistische kenmerken te vinden.
Fascisme is een staatsvorm waarbij de overheid een grote mate van “vrijheid” toelaat op vlakken die niet politiek of bedreigend voor de overheid zijn maar juist repressief is waar het de overheid raakt.
Aldous Huxley omschreef het zuiver in Brave New World.
Wat fascisme betreft volstaat het benoemen van de kenmerken.
Het sterke EU nationalisme (punt 7), het kunstmatig in stand houden van “gevaarlijke vijanden” zoals “Russische Agressie”, “Russische Dreiging” of “De oorlog tegen Terreur” (punt 8), “conservatieve”partijen die soevereiniteit willen behouden worden als achterhaald en een belemmering gezien (punt 2), de steeds voortschrijdende controle over de media, het oprichten van “waarheidszenders” die vanuit het Ministry Of Truth (Orwell’s 1984) worden opgericht om de staatsversie van de enige waarheid te verkondigen (punt 5) et cetera. Voor punt 5 verwijs ik naar de EU die het de taak van het regime vindt om “propaganda te bestrijden”, de EU wil de vrije nieuwsgaring niet aan de burger overlaten.
Moral Relativism
In het onderstaande interview van een uur wordt het probleem en de gevolgen van dit typische EU doctrine-probleem geanalyseerd. Het wordt steeds duidelijker waarom de EU het beging van de ineenstorting van onze cultuur en maatschappij zal inluiden. In dit kader verwijs ik naar punt 6 in de definitie van fascisme. De EU laat geen enkele authentieke cultuur van de geannexeerde landen voortbestaan, alles moet voldoen aan de EU toets, de “European values” zoals we zo vaak uit de mond van Juncker, Timmermans, Verhofstadt of Schultz kunnen horen.
Scruton begint meteen met de omschrijving en de probleemstelling van Moral relativism.
Moral Relativism, hierna als MR aan te duiden, heeft als kenmerk dat het de ogenschijnlijke”vrijheid” van een keuze geeft om te bepalen wat “goed of slecht” is. Deze vrijheid heeft negatieve gevolgen, namelijk de afschaffing van een gemeenschappelijke normering die voor een functionerende maatschappij onontbeerlijk is, althans dat is de visie. Immers, elke burger moet geloven dat morele oordelen iets is dat relatief is, iets dat afhangt van wat je zelf denkt te weten over goed en slecht. uw oordeelt dus.
Al in de eerste 5 minuten maakt Scruton duidelijk dat het iets is wat de “gewone, weinig filosofisch onderlegde man” makkelijk kan aanspreken, het klinkt immers logisch dat ieder mens voor zichzelf moet uitmaken wat moraliteit is en volgens welke normen goed en kwaad getoetst moeten worden.
Hij maakt een definitie die als volgt gaat: Het is de aanname dat elk individu zijn eigen morele beoordelingen maakt en dat deze beoordelingen dan ook niet getoetst kunnen worden door entiteiten buiten de persoon die deze overwegingen heeft gemaakt, het zijn immers zijn eigen beoordelingen volgens zijn normen en dat is zijn recht als individu (ik heb het een beetje uitgebreid om het duidelijker te maken).
In de eerder genoemde eerste 5 minuten wordt zeer veel gezegd: Scruton wijst ook op het gegeven dat geloof een collectieve moraliteit gaf, een soort van algemene normering naar aanleiding van gedeelde waarden en opvattingen. Hij sluit echter niet uit dat dit ook door andere stromingen kan worden bewerkstelligd. (ik moet hier vast een kanttekening bij maken en verwijzen naar de discussies met, bijvoorbeeld Richard Dawkins, een aanhanger van Darwinisme en de maker van The God Delusion, waarin Scruton toch duidelijk gelovige overtuigingen verdedigt).
Het verdwijnen van geloof opent de deur naar het nieuwe denken en daarin heeft hij een legitiem punt. Scruton maakt verwijzingen naar Kant maar ik wil in deze context Nietzsche noemen. Nietzsche riep dat we God hebben vermoord en daarmee doelde hij op de leegte die zonder God zou onstaan, het gebrek aan een baken waaraan we onszelf konden meten en bevestigen. Dit is, de facto wat Scruton zegt, het MR heeft een leegte opgevuld die schadelijk is.
In de tweede 5 minuten gaat Scruton over tot een zeer krachtige stelling, namelijk dat: als iemand vanuit zijn eigen waarden en normen een verkrachting pleegt hij niet veroordeeld kan worden omdat hij dat weloverwogen deed en volgens zijn eigen normen. Een persoon die dat doet zonder een morele overweging is dan wel een slecht en immoreel persoon. Strikt genomen heeft hij ook hier een opmerkelijk discussiepunt gemaakt.
Een ander, zeer belangrijk punt is dat hij stelt dat een MR een persoon die niet vindt dat we onze eigen normen moeten maken per definitie veroordeeld wordt. We vinden deze MR -denkwijze terug in Het Europese Hof Voor De Rechten Van De Mens!
Scruton stelt dat: Mensen met ouderwetse ideeën over collectieve normen en waarden door het Hof veroordeeld worden voor discriminatie van mensen die niet binnen deze “ouderwetse normering” vallen. Dit is dus waar de EU een vorm van tirannie heeft ontwikkeld, je mag niet meer geloven dat iemand die niet aan de gemeenschappelijke normen wil voldoen fout is.
Nietzsche had echter ook de opvatting dat we onze driften moesten beheersen vanuit onszelf en als we dat niet konden waren we zwak. Hier ligt dus een gedachte in de richting van de typische veroordeling van de opvatting dat een algemene norm het antwoord zou kunnen zijn.
In de derde 5 minuten 10-15 minuten wordt er een chronologie gegeven over waar we de fout in zijn gegaan met de Mensenrechten. Scruton zegt dat het tot de tweede wereldoorlog prima ging met mensenrechten-ideologie. Mensenrechten waren een verzameling van wat men NIET mag doen, zoals men mag een ander niet zijn vrijheid ontnemen, hem zijn bezit ontnemen of te mishandelen. Deze rechten scheppen gemakkelijke verplichtingen; het is makkelijk om iemand met rust te laten of om zijn bezit Niet af te nemen. Na de tweede wereldoorlog werd het anders omdat de verklaring van de Universele Rechten Van De Mens een veelvoud aan rechten met zich mee bracht. Het recht op gezondheidszorg, het recht op werk, het recht op een familieleven enzovoort. Als we vanuit de premisse redeneren dat iemand een recht o werk heeft dan is het uiteindelijk een plicht van de maatschappij om een burger werk te geven, dit is substantieel anders dan het recht om met rust gelaten te worden, het is nu een claim geworden die vervuld moet worden!
Om deze rechten te vervullen wordt de taak van de overheid opeens veel groter en de bemoeienis met het individu, om deze berg aan claims te kunnen vervullen, veel groter. Scruton noemt het socialisme, ik denk dat dat te kort door de bocht is.
Verder geeft Scruton een voorbeeld van hoe ver de denkwijze dat “ouderwetse collectieve normen” niet in de weg mogen staan van de individuele rechten. In de EU zien we, volgens Scruton, een absurditeit ontstaan met betrekking tot het individuele recht om een eigen moraliteit te hebben en zicht te beroepen op een “eigen culturele identiteit”. Het voorbeeld behelst Engeland, waar er duidelijke lokale regels zijn om landschappen te beschermen tegen bebouwing. Dit ging goed totdat er een groep Ierse zigeuners kwamen en hun mobile woningen in het midden van een beschermd stuk landschap zetten. Het Europees Hof bepaalde dat het discriminatie zou zijn om deze groep te belemmeren om hun culturele gewoontes uit te oefenen.
Dit zien we in een grote mate met geloven zoals het Moslim geloof en de oneerbiedige manier waarop deze met vrouwen omgaan. Vanuit een extreme Gutmenschen wens, Oikofobie en het geloof dat iedereen zijn eigen normen mag hebben, wordt de samenhang in de maatschappij afgebroken (punt 2 en 6 van fascisme).
Dit soort absurditeit is gewoon geworden en heeft de EU van het volk vervreemd, dit geldt echter ook voor de streng pro-EU regimes die in de EU op landelijk niveau regeren. Politiek correct gedrag, Gutmenschen gedrag en Oikofoie zijn tot in alle lagen van de overheid doorgedrongen.
Conclusie:
Ik ben het zeker niet met alles eens wat de aanhangers van Scruton roepen, ze gaan soms erg ver, en ik kan als voorbeeld Scrutons visie op moderne muziek geven. Hij heeft een goede kern over muziek maar erg zwart wit en behoorlijk afwijkend.
In mijn andere artikelen, die ik het voorgaande deel heb benoemd, geef ik ook andere factoren aan zoals de openlijke corruptie (VVD is inmiddels een bekend voorbeeld) het internet, de oneindige schandalen van Libor tot Panama tot de vele bloedige oorlogen en gesponsorde staatsgrepen en ze hebben allemaal bijgedragen tot het verlies van draagvlak voor autoriteit.
Over het politieke systeem wil ik in het kort zeggen dat deze is al honderden jaren nauwelijks veranderd is, de maatschappij wel!
Ik hoop dat u de diverse voorgaande artikelen zult lezen, ze geven een goede inleiding, en dat u hierdoor een bredere kijk op maatschappelijk belangrijke ontwikkelingen krijgt.
Wat de Nederlandse politiek betreft: Ik denk dat we nu een goed beeld hebben van waar Thierry Baudet vandaan komt en waar hij heen wil. Of zijn oer-conservatieve, liberale visie echt aanhang zal vinden is de vraag. Het is ook de vraag of zijn gedachtegoed bij de gemiddelde Nederlander op begrip kan rekenen, het is tamelijk filosofisch en dat staat in schril contrast met oneliner partijen als de VVD, PvdA of D66…. Is Nederland klaar voor diepgang? Een item waar hij mee kan scoren is immigratie en moslim invloed in NL.
Interessante , doch zeer conservatieve, kijk op popmuziek!
New World 
Een gedachte over ““Moral Relativism”, De Ondergang Van Onze Maatschappij Of De Verlossing?”